Elk jaar komen honderdduizenden dolfijnen om, velen daarvan onnodig. Sommige soorten dolfijnen worden met uitsterven bedreigd.
Daarom is 2007 door de Verenigde Naties uitgeroepen tot Jaar van de Dolfijn. Op 17 september heeft Prins Albert II van Monaco dit bekend gemaakt.
Wereldwijd worden dolfijnenpopulaties bedreigd door verstikking in visnetten, habitatverlies, vervuiling, scheepvaart en marinesonar. Ook op onze stranden spoelen steeds meer dieren dood aan.
Dolfijnen zijn hoogontwikkelde dieren en er zijn voorbeelden bekend dat dolfijnen mensen in nood redden.
Dolfijnen (Delphinidae) zijn een familie van in zee levende walvisachtigen. Ze worden ook wel dolfijnachtigen, zeedolfijnen of echte dolfijnen (in tegenstelling tot de grondeldolfijnen) genoemd. Ze vormen een familie uit de onderorde der tandwalvissen (Odontoceti) en komen voor in alle wereldzeen.
Er bestaan 34 soorten dolfijnen verdeeld over 16 geslachten. De kleinste dolfijn is Heavisides dolfijn, met een lengte van 1,2 meter en een gewicht van 40 kilogram. De grootste dolfijn is de zwart-witte orka, die 7 meter lang kan worden, en wel 4,5 ton kan wegen.
Dolfijnen leven vooral in de ondiepere gebieden van de zee. Ze eten vooral vis en inktvis. Tussen de diverse soorten zitten behoorlijke verschillen: orka's pakken bijvoorbeeld veel grotere prooien (onder andere zeeroofdieren) dan de gewone dolfijn, die hoofdzakelijk van vis leeft.
Dolfijnen kunnen niet ruiken, proeven kunnen ze wel. Ook kunnen dolfijnen goed horen en zien. Ze beschikken over een sonar, ook wel echolocatie genoemd. Een sonar werkt als volgt: Dolfijnen maken geluiden via het blaasgat op hun hoofd. Die geluiden komen tegen een vis of een voorwerp aan. De teruggekaatste geluiden worden via de onderkaak van de dolfijn opgevangen. Via de onderkaak gaat het geluid naar het middenoor. Zo weet de dolfijn waar de vis etc. is…
Tuimelaars kunnen zowel onder als boven water goed zien. Het dolfijnenoog is geoptimaliseerd voor het zien onder water. In het menselijke oog zorgt het hoornvlies (de cornea) voor de meeste lichtbreking, terwijl de lens dan zorgt voor een verdere scherpstelling van het beeld. Onde rwater is de lichtbrekende werking van het hoornvlies minimaal en de lens kan dat verlies aan lichtbreking niet opvangen. Onder water kunnen we dus niet scherp zien: we zijn dan sterk ver-ziend. In het dolfijnenoog is het lichtbrekend vermogen van de lens veel sterker, doordat de lens verder naar voren geplaatst is in het oog en vrijwel bolvormig is. In dat opzicht lijkt het dolfijnenoog sterk op een vissenoog.
Een dolfijn moet ongeveer n keer per vijf minuten ademhalen aan het wateroppervlak. Dat doet hij via het spuitgat boven op zijn kop. Meestal springt de dolfijn een klein beetje boven het water uit als hij ademhaalt. Dat is een grappig gezicht. Een pasgeboren dolfijnenjong wordt bij het ademhalen geholpen door zijn moeder of door de andere vrouwtjes uit de groep. Direct na het verlaten van de moederbuik, waar hij ruim 10 maanden heeft gewoond, wordt hij opgetild en naar het water-oppervlak geduwd om voor het eerst lucht te happen.

Vrouwtjes-dolfijnen leven met hun jongen in groepen van zo'n tien tot twintig dolfijnen. Mannetjes-dolfijnen leven alleen of in een klein groepje van twee of drie dolfijnen. In de paringstijd zoeken de mannetjes en vrouwtjes elkaar op en dan vormen ze samen een grote groep die uit wel honderden dolfijnen kan bestaan.

Een dolfijn kan een snelheid bereiken van 35 kilometer per uur en hij kan duiken tot een diepte van maar liefst 280 meter. Van al die inspanningen moet de dolfijn natuurlijk wel af en toe uitrusten. Dat doet hij op een heel merkwaardige manier. Een dolfijn slaapt namelijk maar met n hersenhelft tegelijk. De andere, wakkere hersenhelft zorgt er ondertussen voor dat de dolfijn blijft drijven en dat hij op tijd ademhaalt. Na een tijdje neemt de ene hersenhelft de taken van de andere hersenhelft over.

Dolfijntherapie voor kinderen:

Ouders van kinderen met een stoornis of beperking streven doorgaans naar een zo hoog mogelijke levenskwaliteit voor hun kind. Om die hoge levenskwaliteit te bereiken en om hun kind zo gelukkig mogelijk te laten zijn zoeken ouders naar (aanvullende) therapien en behandelingsmethoden die bij hun kind passen. Therapie met behulp van dolfijnen is een vorm die ouders en kinderen aanspreekt, en waar momenteel niet voor niets aandacht voor is in de media en op internet. Vooral via internet valt er over deze therapie veel te lezen. Al lezend blijkt dat wat ooit begon als een spannend experiment inmiddels is uitgegroeid tot een wetenschappelijk onderbouwde en succesvolle alternatieve, aanvullende therapie.
Dolfijntherapie heeft tot nu toe met onweerlegbaar resultaat bijgedragen om de levenskwaliteit van een groot aantal kinderen over de hele wereld te verbeteren.
Zwemmen met dolfijnen:
In Isral, aan de Rode Zee, bij Eilat, in Ierland, Dingle Bay, Australi, in Newcastle, Monkey Mia (Shark Bay), Bunbury (ten Zuiden van Perth) en in Moreton Bay (Tangalooma), in Nieuw-Zeeland, in Kiakoura, in de Verenigde Staten van Amerika, in Christi Bay (Corpus Christi, Texas), in de wateren rond de Florida Keys en in Kealakekua Bay (Hawa, Big Island), in Honduras, Bay Islands, in Mexico, in Cancun, Isla Mujeres, Xcaret, in Curaao en op de Nederlandse Antillen. Zwemmen met dolfijnen gebeurt gewoonlijk op plaatsen met een warmgematigd klimaat, waar ook het zeewater relatief warm en niet te vervuild is

Mensen met ziektes als astma, hartproblemen, oorinfecties, epilepsie, claustrofobie, diabetes en mensen die onlangs nog een operatie ondergaan hebben, worden aangeraden om niet te zwemmen met dolfijnen.

Water heft de zwaartekracht op en helpt je te ontspannen en stress weg te nemen.
Al zwemmend in zee kan je energetisch enorm opladen en vooral in een gebied waar dolfijnen veelvuldig voorkomen, door de geladenheid van het magnetisch veld van deze plaatsen.
Als je met dolfijnen zwemt, onderga je dezelfde fysiologische veranderingen als bij een diepe meditatie.
Dolfijnen stimuleren en herstellen ons natuurlijk evenwicht dat noodzakelijk is om in goede gezondheid te kunnen leven.
Ze komen naar de mens toe omdat ze dat zelf willen, ze zijn zuivere kanalen van een hogere orde en slagen er op een of andere manier in om feilloos de fysieke en psychische toestand van hun menselijke zwemgenoot te registreren.
Ze stemmen af op onze oorspronkelijke frequentie en openen zo de juiste deur in onszelf om ons dichter bij onze ware aard te brengen.

Dolfijnen zijn als het ware een levende bibliotheek van geconcentreerde energie, bij wie informatie uit het verleden, het heden, en de toekomst in het erfelijk materiaal is vastgelegd, om deze kennis rechtsreeks naar het hart van de mens over te dragen.
Hun onvoorwaardelijke liefde heeft een genezende werking op de mens en stimuleert ons immuunsysteem.
Daarom is het zeker niet verwonderlijk dat dolfijnen de kracht bezitten te genezen.
Voorwaardelijke liefde kan de oorzaak zijn van depressies, maakt de mens onzeker en daardoor meer vatbaar voor emotionele manipulatie.
Dolfijnen werken sterk in op emotioneel vlak en zijn katalysatoren om onverwerkte trauma's te verwerken.

Op verschillende plaatsen worden de dolfijnen echter overspoeld door mensen. Enkele jaren terug zwommen er in de Kealakekua Bay in Hawa dertig vijftig spinner-dolfijnen rond. Toen waren er maximaal vijf kayakers en zwemmers. Dit jaar zijn er bijna heel de tijd tien mensen in het water en zwemmen er nog maar zes twaalf dolfijnen rond.
Ook het milieu in deze plaatsen lijdt onder de stroom toeristen, die voor grote vervuilingen zorgen, en ook het water wordt enorm vervuild.