Het menselijke lichaam streeft naar evenwicht tussen de energie-inname, het energieverbruik en de energievoorraad. De hersenen, het maagdarmkanaal en het vetweefsel staan in nauw contact om deze balans te bereiken en te behouden. Welke mechanismen hieraan ten grondslag liggen is de afgelopen jaren steeds duidelijker geworden.
De hypothalamus en de hersenstam zijn twee belangrijke centra die het energie-evenwicht reguleren. Zij worden over de energiestatus van het lichaam genformeerd door hormonen uit het maagdarmkanaal en het vetweefsel en door receptoren in het maagdarmkanaal die de vullinggraad signaleren. Met deze informatie sturen de hersenen onder andere het honger- en verzadigingsgevoel aan. De invloed van de maagdarm hormonen is direct gekoppeld aan de energie-inname. Zo produceert de lege maag het neuropeptide Ghreline dat het hongercentrum in de hersenen activeert. De darmen geven na een maaltijd het hormoon PYY (Peptide YY) af, dat via de hypothalamus de eetlust remt. Leptine, afkomstig uit het vetweefsel, heeft een regulerend effect op de langere termijn. Dit zijn enkele vereenvoudigde voorbeelden. De complexe neurale circuits zijn niet geheel ontrafeld, maar de grote lijnen worden zichtbaar.
Ondanks de neurale en hormonale regulatie is de energiebalans van veel mensen verstoord, hun gewicht neemt toe. Een sluitende verklaring hiervoor is nog niet gevonden. De inzichten in het regulatiemechanisme geven wel aanknopingspunten om de honger en verzadigingsgevoel en daarmee de energie-inname te sturen.
Er zijn verschillende methoden en er worden allerhande middelen op de markt gebracht om het gewicht te beheersen, maar de meest eenvoudige manier van gewichtsbeheersing is een gezond leven en veel beweging.